স্বীকৃতিৰ সৈতে অতিৰিক্ত দায়িত্ব আহে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ শৈক্ষিক বৈজ্ঞানিক সাংস্কৃতিক সংস্থা (ইউনেস্ক’)ৰ শতিকা পুৰণি আহোমসকলৰ সমাধিক্ষেত্ৰ মৈদামসমূহলৈ বিশ্ব ঐতিহ্যৰ মৰ্যাদা প্ৰদান এক বিশেষ বতৰা। এয়া চিৰ শাশ্বত যে এই ঐতিহ্য বহন কৰা স্থানসমূহক ‘আমাৰ নিজৰ ইতিহাসৰ অনুভূতি’ হিচাপে সুৰক্ষিত কৰি ৰখাটো প্ৰতিজন অসমবাসীৰ দায়িত্ব।
এই মৈদামসমূহক আমাৰ ইতিহাস, ভূগোল আৰু লগতে আমাৰ নিজৰ লোকসকলেই উদাসীন দৃষ্টিভংগী প্ৰদান কৰাটো দুৰ্ভাগ্যজনক। ভাৰতীয় প্ৰত্নতাত্ত্বিক বিভাগ আৰু অসম চৰকাৰে বহু বছৰ পূৰ্বৰে পৰা এই স্থানসমূহ অধিগ্ৰহণ কৰিবলৈ সুপ্ৰচেষ্টা গ্ৰহণ কৰিছিল যদিও বৰ্তমানৰ চৰকাৰখনে গ্ৰহণ কৰা বিশেষ পদক্ষেপৰ বাবে মৈদামসমূহক এই বিশ্ব স্বীকৃতিৰ বাবে গুৰুত্বসহকাৰে বিবেচনা কৰা হ’ল। এই স্বীকৃতিৰ আঁৰত আছে শতাধিক ব্যক্তিৰ ঐকান্তিক আৰু নিৰলস প্ৰচেষ্টা।
শতিকাজুৰি চলি অহা প্ৰাকৃতিক আঘাতৰ পাছতো এই মৈদামসমূহ আজি থিয় হৈ থকাটোৱে প্ৰমাণ কৰে সেই সময়ৰ স্বৰ্গদেউসকলৰ শাসন কালত ইয়াত ব্যৱহাৰ হোৱা বৈজ্ঞানিক পদ্ধতি। এই বৈজ্ঞানিক জ্ঞানক আজি পৃথিৱীয়ে স্বীকৃতি প্ৰদান কৰিছে আৰু ইয়াক সন্মান কৰাটো আমাৰো দায়িত্ব। এই ঐতিহ্যসমূহক ৰাজ্য আৰু ৰাজ্যবাসীৰ ভৌতিক আৰু সাংস্কৃতিক সমৰ্থন আৰু পৃষ্ঠপোষকতাৰ প্ৰয়োজন।
ৰাজ্য চৰকাৰৰ বাবে এতিয়াও যথেষ্ট প্ৰত্যাহ্বান আছে। আহোমসকলৰ ঐতিহাসিক ৰাজধানী চৰাইদেউৰ এই মৈদামসমূহৰ লগতে এনে বহু ঐতিহ্যসমৃদ্ধ স্থান আছে যিসমূহ বেদখলৰ কৱলত আছে।
